Wielojęzyczność i dwujęzyczność – zamierzona i natywna
w praktyce i odrobinie teorii – wychowanie małych poliglotów w Polsce i na emigracji
Właśnie minęły dwa lata od ogłoszenia przez WHO pandemii. Dzieci urodzone na krótko przed lub w tym czasie nie znają świata bez masek, dystansu i izolacji. Rzadsze kontakty z dziadkami i resztą rodziny oraz brak grup zabawowych sprawiły, że dzieci mają mniej okazji do rozmów i zbierania doświadczeń. Jakie skutki w ich rozwoju językowym i społecznym są już widoczne, a czego możemy się spodziewać w przyszłości? I przede wszystkim — jak możemy tym maluchom pomóc?
Zawsze powtarzam, że nasza rodzina to przykład wychowania w dwujęzyczności natywnej (bo jesteśmy Polakami mieszkającymi w Niemczech), ale wielojęzyczności zamierzonej (bo świadomie wprowadzam do życia córeczki trzeci język — angielski). Nieraz pytano mnie, skąd wziął się ten pomysł, jak taki układ wygląda w praktyce i czy nie boję się o język polski. Już odpowiadam!
Nadchodzi dzień, kiedy Twoje dziecko „rusza w świat” i zaczyna chodzić do żłobka albo przedszkola. Język kraju, w którym mieszkacie, prawdopodobnie będzie używany w placówce i tym samym stanie się nie tylko językiem, który dziecko słyszy poza domem. Będzie coraz częściej nim otoczone i w końcu zacznie w nim mówić. Dużo. Więcej niż byśmy sobie tego życzyli. Ale po kolei.
There is no excerpt because this is a protected post.
Do you remember Yoshito from my last post about mother tongues? He's my fellow PEaCH Ambassador and a father who's raising trilingual (for now!) sons. We've recently talked about his family's multilingual journey and his methods of teaching children to read and write in several languages. I had so many questions that we decided to keep it short during the live talk on Instagram but share the rest of Yoshito's answers below. Enjoy!
I mentioned once that I'm afraid my daughter won't feel Polish. What can I do to prevent this? At the moment, first of all, pass on my mother tongue to her. But this doesn’t mean that Polish will occupy the same place in her hierarchy of languages. Monolingual people don't even think about it, but it's not that easy for someone who grew up with several languages.
Kiedyś wspomniałam, że obawiam się, że moja córka nie będzie czuć się Polką. Co mogę zrobić, żeby tego uniknąć? Na chwilę obecną przede wszystkim przekazywać jej swój język ojczysty. Tylko że to wcale nie oznacza, że polski zajmie to samo miejsce w jej hierarchii języków. Osoby jednojęzyczne nawet się nad tym nie zastanawiają, ale dla kogoś, kto wychowywał się wśród kilku języków, to wcale nie taka prosta sprawa.
Początek maja to nie tylko dni wolne od pracy czy szkoły, ale też święta, które zdecydowanie warto obchodzić. Niżej znajdziesz pomysły na spędzanie czasu z dzieckiem i przekazanie mu wiedzy o Polsce. Dostępne materiały stworzyłam na potrzeby akcji majówkowej #popolskuwmaj, którą prowadzę na Instagramie, Facebooku i poprzez newsletter.
Masz czasem wrażenie, że robisz za mało, żeby Twoje dziecko znało język polski wystarczająco dobrze? Wystarczająco dobrze dla kogo? W dzisiejszych czasach jesteśmy wystawieni na ogień krytyki praktycznie w każdej sferze rodzicielstwa i wydaje się, że wszyscy dookoła wiedzą lepiej, jak powinny być wychowywane nasze dzieci. A czy one w ogóle muszą znać nasz język ojczysty?
27 marca 196 roku p.n.e. to data wymieniona na słynnym kamieniu z Rosetty. Tekst dekretu wydanego tego dnia został wyryty w trzech wersjach: po egipsku pismem hieroglificznym i demotycznym oraz po grecku. To właśnie ten kamień stał się kluczem do odczytania hieroglifów – w XIX wieku udało się to po przetłumaczeniu tekstu greckiego i porównaniu go z zapisem demotycznym.